Olà! Gaan die van PrepTalk die kant op? Wel, beslis zélf na het lezen van deze post... en ja, het gaat over komkommers...

Wat is één van de beste cadeaus die je je darmgestel kan geven? Gefermenteerde voedingswaren. Supergezond, licht verteerbaar, tjokvol voeding, eigenlijk alleen maar goed nieuws. Maar ja, dat woord "fermenteren" roept bij velen vragen op. Beelden van gistende brouwsels dagen op en nogal wat mensen (zeg "stadskinderen") halen hun neus op bij die gedachte.

Tijd dus om die heksen-achtige beeldvorming naar het verleden te bannen. We gaan het hier hebben over iets (a) heel gezond en (b) heel eenvoudig klaar te maken. Volg je nog? Het heet "picklen". Of ook "snelle groente fermentaties" of, nog nauwkeuriger, "tsukemono". Lap, een duur woord.... Hoe zeg je? "Tsukemono". Dat woord komt uit het Japans. En wij hebben dat woord gehaald uit een boek dat zo heet, geschreven door een top chef kok. Wij noemen hem gewoon Peter en wij (en onze smaakpapillen en ingewanden) zijn dankbaar dat we hem kennen.

En wat heeft die komkommer er mee te maken? Wel, die snelle supergezonde én lekkere pickle is met een komkommer héél eenvoudig te maken. Ja, we zouden het klassieke voorbeeld kunnen geven van zuurkool. Alle bomma's en oma's hebben het wel eens gedaan met witte kool... Zuurkool is óók fermentatie, dus familie van de pickle, maar dan een langzame. Langzaam gefermenteerde witte kool met wat zout in een pot. Onze grootouders maakten dat allemaal zélf en van die potten stonden er dus een hoop in een of andere kelder of kast. En die zijn pas goed op smaak als ze minstens een half jaar gestaan hebben. Niet zo met deze hier: dat is een snelle pickle.

Om dit lekkere bijgerechtje te maken heb je nodig:

• Een komkommer (nee toch...)
• 70 cl sterke tamari (die lekkere glutenvrije sojasaus van bij de biowinkel)
  
• Een klein scheutje sesam olie (wij gaan voor de bio versie van Terrasana)
  
• (optioneel) wat gedroogd zeewier, ook te vinden in biowinkels

Toegegeven, we zijn met deze komkommer PrepTalk blogpost even niet bezig met "gratis" of "super goedkoop", maar uitsluitend met "heel lekker" en "supergezond". Leve de uitzondering...

Eerlijk is eerlijk, dit gerecht heeft wat neven effecten. In de eerste plaats ervaar je dat de komkommer in je mond niet meer als komkommer aanvoelt. Die voelt nu knapperig aan als je er in bijt. Die "kraakt" als het ware. En lekker! Je darmgestel gaat je dankbaar zijn en dat ga je ervaren de dag erna. De boel "normaliseert". We laten de details hier even achterwege, kwestie van bij het "lekker" gevoel te blijven.

Hoera! We hebben het deze keer eens niet gehad over preppen of gratis, maar uitsluitend over heel lekker en supergezond. Met dank uiteraard aan die lieve Peter die ons dit gerecht heeft leren kennen. Wij zijn inmiddels fan!

Smakelijk!

PrepTalk
Wouter en Mepi

Je leest het goed. Soms kan afval heel erg nuttig en zelfs lekker zijn. Denk maar aan die heerlijke overschotjes van feest tafels die je de dag erna met smaak opmaakt. Maar er is meer dan dat.

Zuurdesem
Moedertje natuur heeft veel méér in petto dan wat de supermarkten en voedingsgiganten je proberen wijs te maken. Dit keer gaat het over lekkere dingen en nog stijlvol origineel ook. Plus, heel eenvoudig klaar te maken, onwaarschijnlijk woke vegan en dan nog gratis ook. Heh? Ja, we zijn weer op dreef hier bij PrepTalk.

Hoe denk je dat lang geleden mensen brood maakten, zonder al die hulpstoffen die er vandaag door de bakkerijen aan toegevoegd worden? Zuurdesem. Watte? Zuurdesem. Een borrelend en bruisend mengsel van water, meel en de bacteriën die in de lucht hangen.

En wat heeft dat met afval en crackers te maken? Goeie vraag. Volg even de redenering: van zuurdesem heb je altijd wat "overschot" ("afval") als je brood bakt. Je gebruikt immers nooit de volledige hoeveelheid gemaakte zuurdesem en in veel handboeken om zuurdesem brood te bakken beschouwd men de overschot als "verloren". Maar als je nu eens géén brood bakt en enkel die eenvoudige "overschot" maakt, steekt het niet zo nauw met de juiste verhoudingen en de kwaliteit ervan, maar is die perfect geschikt om heerlijke vegan zuurdesem crackers mee te maken. Zónder dat je er iets extra moeilijks of speciaals voor hoeft te doen.

Hoe dan?
Wees verbaasd:
(1) je mengt de juiste verhouding water en meel.
(2) je laat dat een tijdje staan
(3) je giet het uit op een bakplaat en bakt het mengsel af
(4) klaar.

Eenvoud siert
Ja. Zo eenvoudig is het. Kwestie van ongeveer de juiste verhoudingen te gebruiken, af en toe wat te roeren, een mooie dunne laag te maken op je bakplaat en misschien wat te decoreren met sesamzaad of wat kruiden. En kijk naar de basis: enkel water en meel zijn de noodzakelijke bestanddelen. Daar kan zelfs een hyper-woke persoon blij van worden... Zeg nu zelf: ideetje voor de feestdagen?

Zoals bij de meeste van dit soort budgetvriendelijke recepten is de basis heel eenvoudig. Het biedt je de mogelijkheid zelf verder te gaan experimenteren, zaken toe te voegen, smaakjes proberen, je fantasie is de enige beperking. Wij ervaren zelf dat de pot met zelfgemaakte zuurdesem crackers sneller leeg gaat dan de doos met gekochte koekjes... en o ja, wil je het eerst zelf eens proberen onder ervaren begeleiding, kan je daar een korte workshop voor volgen.

En over hoe je zelf eenvoudig brood kan bakken met enkel water en meel (ja, zónder iets anders...) zullen we het een andere keer hebben.

Geniet alvast van je afval-crackers!

Van harte
PrepTalk
Wouter en Mepi

Dat krijg je ervan als Antwerpenaar... je partner uit de Efteling ontvoeren... wat ligt er dan op je bord? Patatjes of aardappelen? En in het begin geamuseerde blikken als je het over een "tas" koffie hebt. Mooi toch, die verschillen in taal? Vooral grappig als er kleinkinderen op bezoek komen. Ze kijken dan vreemd op als opa in het Antwerps begint te praten. Het is vooral grappig als ze eens terug thuis zijn. De verbaasde opmerkingen van hun ouders als die twee hummeltjes daar vrolijk "De Paterkesdans" van Katastroof meezingen. Yes! Cultuur!

En het wordt helemaal goed als die kleintjes (2 en 4) eens op bezoek zijn en mee de aardappelen uit de patattenzakken mogen halen. Oogsten is beter gezegd. De blije oogjes als ze weer een aardappel in de grond gevonden hebben en die triomfantelijk omhoog steken: "kijk eens oma, nog één!". Weten zij veel dat het kinderarbeid is... 😁

Aardappels doen groeien in zakken. De aardappel kweekzak. Gooi die woorden maar eens in een zoekmachine en wees verbaasd. Simpele (en vooral goedkope) sterke zakken in allerlei maten waar je heel makkelijk aardappelen in kan kweken. Al wat je nodig hebt is (slechts!) een halve vierkante meter in de buitenlucht. Een mini balkonnetje aan een appartement is al ruim voldoende. Als je een tuin hebt kan je natuurlijk méér doen dan één zak zetten: wat dacht je ervan een rijtje van die zakken te zetten zowel in de tuin langs de gazon als op je terras bijvoorbeeld?

Kennis en een extra budget heb je er in elk geval niet voor nodig. Je vult de zak met een laag van 10 à 15cm grond, waar je de aardappelen in duwt die al aan het schieten zijn en als het loof ervan zo'n 20cm groot geworden is, leg je er weer een laag van 10cm grond op. En dat herhaal je tot je bijna aan de rand van de zak bent. Oogsten doe je als het loof vergeeld en dor geworden is. Klaar. Graven en eten! 👍

Ja, zo eenvoudig is het echt. Die zakken zijn een gewéldige uitvinding en wat je zelf kweekt smaakt eens zo goed (en is vrij van opgespoten rommel). Ja, natuurlijk, je kan er in tuincentra "pootgoed" voor gaan kopen en dat in de grond duwen, je hebt dan erg veel keuze in verschillende rassen en smaken. En ja, je kan daar "speciale grond" voor aanschaffen in zakken en helemaal onderin eerst een laagje stro leggen en nog van die techniekjes. Die niet noodzakelijk zijn. Zonder werkt het ook. En wat soorten aardappelen betreft: Je kan ook enkele van je in de winkel gekochte laten liggen (gebruik daar dan de kleinste voor) en wachten tot ze beginnen schieten. En dan duw je die de grond in. Afhankelijk van de soort aardappel heb je oogst na 90 à 120 dagen. Zorg dat de regen aan de aardappels kan, of geef ze water (op je balkon bijvoorbeeld).

Bekijk het zo: de prijs van aardappelen in de winkel gaat in verontrustend stijgende lijn. En voor minder dan drie euro heb je al enkele kweekzakken (ok, ze komen dan wel van bij Temu uit China), maar de opbrengst ervan is een groot veelvoud. Twee kleine aardappeltjes die al aan het schieten zijn, leveren je na een paar maand in hun zak méér dan een kilo oogst. En het kost je buiten de zakken enkel wat grond, regenwater en liefdevolle aandacht... Gegarandeerd zitten er dan tussen je lekkere trofeeën ook hele kleine aardappeltjes, te klein om te eten, maar die zijn dan weer de perfecte start van je volgende patattenzak. Bingo! Je budget en je smaakpapillen zullen je dankbaar zijn.

Als je het geluk hebt al een moestuintje te hebben, is het een mooie aanvulling. Sterker nog, als je die zakken op een rijtje zet is het een stevige afbakening tussen twee percelen, die nog opbrengt ook. En met die extra ruimte krijg je de gelegenheid om te experimenteren. Kweek zo verschillende rassen, zodat je na enkele seizoenen goed weet welke aardappelen je het lekkerst vind en dus daar meer zakken van gaat zetten. Zo kan je ook je seizoenen oprekken. Op verschillende momenten in het jaar kan je zakken opstarten en zo ook verschillende oogstmomenten hebben. Aan jou de keuze.

Wij genieten alvast van onze oogst en van de pretlichtjes in de ogen van onze twee kleine helpers die maar wat graag met hun handen in die zakken naar trofeeën graven...

Warme groet,

PrepTalk
Wouter en Mepi