Hoera! De kuikentjes die we verleden jaar uitgebroed hebben, beginnen nu zelf eieren te leggen. Yes! We waren zowat een jaar geleden op zoek naar wat afwisseling en nieuw bloed voor in onze kippen-gemeenschap, dus we hebben toen aan de andere kant van onze stad zes van die grote rood-bruine eieren gekocht. Van een speciaal ras. Maraner kippen. Wie weet wat het zou geven. Een plezant projectje om doen, zo die donkerrood/bruine eitjes uitbroeden en dan die kuikentjes verzorgen tot ze zelf gaan leggen. En dat is nu aan de gang. Yes!

Verleden week, bijna een jaar nadat we de bevruchte eitjes kochten, hebben we daar de eerste opvolgers van: donkerbruin-rode eieren met een stevige schaal in ons kippenhok. Wij blij en trots op onze inmiddels goed groot geworden Maraner kuikentjes!

Het afgelopen jaar hebben we uiteraard ook van de andere kwaliteiten van die kuikentjes kunnen genieten: het zijn kroelkippen! Hoera! Als we de kippen hun dagelijkse portie voer brengen, lopen ze enthousiast op ons af, niet enkel om te eten, maar duidelijk ook om aandacht: gekroeld worden. En laat dat nu nét iets zijn dat wij zelf ook heel erg graag doen.

Dat we er dan twee Jack Russels hebben bijlopen die luid duidelijk maken dat zij méér recht zouden hebben op knuffels dan de kippen, moeten we er maar bijnemen. Het Leven heeft ons geleerd dat het verstandig is een duidelijke fysieke scheiding te behouden tussen onze hondjes en de kippen. Al doende leert men.

Onze geachte dames-kippen weten ook wel duidelijk te brengen dat zij aan ons, de baasjes, wat eisen te stellen hebben. Hoe beter ze verzorgd worden, hoe meer eieren ze leggen. Hoe zachter het hooi en stro is in hun nesten, hoe beter de "productie". En gezien we onze kakelaars heel bewust geen legkorrels willen geven, maakt dat wel een verschil.

Wij kiezen er bewust voor om onze kipjes vrij te houden van de (leg-)hormonen en andere boerenbond toevoegsels, dat kan enkel maar de kwaliteit en de smaak erop vooruit doen gaan. We werden extra gemotiveerd om die keuze te maken nadat we twee jaar geleden berichten opvingen over het bewust toevoegen van mNRA aan alle massageproduceerde dierenvoeding om op die wijze "onwillige" burgers tóch te 'vaccineren'. Programma's waarvan recent nog duidelijk geworden is dat ze via-via gefinancierd werden (worden?) door USAID en de Bill & Melinda Gates foundation. Hoezo manipulatie? Kort gezegd: neen, dank u, niet met ons.

Het is wel heel speciaal: kippen die naar je toegelopen komen om gekroeld te worden. En je hart smelt al helemaal als ze dan hun kopje op je schouder leggen als je ze opgepakt hebt. Genieten! Alsof ze laten zien dat ze blij zijn met de aandacht, de verzorging en het eten dat ze krijgen.

En ja, de uitdrukking "kroelkip" is ook op onszelf van toepassing. Héérlijk knuffelen. Met elkaar, de kids, de kleinkinderen, de honden (die kunnen er wat van!) en die lieve klanten die er open voor staan. Vraag je er één? Dan krijg je'm! Knuffels!

Geniet van het zelf ook zo'n kroelkip (-haan) te zijn...!

Warme groet,

PrepTalk
Wouter en Mepi

Olà! Gaan die van PrepTalk die kant op? Wel, beslis zélf na het lezen van deze post... en ja, het gaat over komkommers...

Wat is één van de beste cadeaus die je je darmgestel kan geven? Gefermenteerde voedingswaren. Supergezond, licht verteerbaar, tjokvol voeding, eigenlijk alleen maar goed nieuws. Maar ja, dat woord "fermenteren" roept bij velen vragen op. Beelden van gistende brouwsels dagen op en nogal wat mensen (zeg "stadskinderen") halen hun neus op bij die gedachte.

Tijd dus om die heksen-achtige beeldvorming naar het verleden te bannen. We gaan het hier hebben over iets (a) heel gezond en (b) heel eenvoudig klaar te maken. Volg je nog? Het heet "picklen". Of ook "snelle groente fermentaties" of, nog nauwkeuriger, "tsukemono". Lap, een duur woord.... Hoe zeg je? "Tsukemono". Dat woord komt uit het Japans. En wij hebben dat woord gehaald uit een boek dat zo heet, geschreven door een top chef kok. Wij noemen hem gewoon Peter en wij (en onze smaakpapillen en ingewanden) zijn dankbaar dat we hem kennen.

En wat heeft die komkommer er mee te maken? Wel, die snelle supergezonde én lekkere pickle is met een komkommer héél eenvoudig te maken. Ja, we zouden het klassieke voorbeeld kunnen geven van zuurkool. Alle bomma's en oma's hebben het wel eens gedaan met witte kool... Zuurkool is óók fermentatie, dus familie van de pickle, maar dan een langzame. Langzaam gefermenteerde witte kool met wat zout in een pot. Onze grootouders maakten dat allemaal zélf en van die potten stonden er dus een hoop in een of andere kelder of kast. En die zijn pas goed op smaak als ze minstens een half jaar gestaan hebben. Niet zo met deze hier: dat is een snelle pickle.

Om dit lekkere bijgerechtje te maken heb je nodig:

• Een komkommer (nee toch...)
• 70 cl sterke tamari (die lekkere glutenvrije sojasaus van bij de biowinkel)
  
• Een klein scheutje sesam olie (wij gaan voor de bio versie van Terrasana)
  
• (optioneel) wat gedroogd zeewier, ook te vinden in biowinkels

Toegegeven, we zijn met deze komkommer PrepTalk blogpost even niet bezig met "gratis" of "super goedkoop", maar uitsluitend met "heel lekker" en "supergezond". Leve de uitzondering...

Eerlijk is eerlijk, dit gerecht heeft wat neven effecten. In de eerste plaats ervaar je dat de komkommer in je mond niet meer als komkommer aanvoelt. Die voelt nu knapperig aan als je er in bijt. Die "kraakt" als het ware. En lekker! Je darmgestel gaat je dankbaar zijn en dat ga je ervaren de dag erna. De boel "normaliseert". We laten de details hier even achterwege, kwestie van bij het "lekker" gevoel te blijven.

Hoera! We hebben het deze keer eens niet gehad over preppen of gratis, maar uitsluitend over heel lekker en supergezond. Met dank uiteraard aan die lieve Peter die ons dit gerecht heeft leren kennen. Wij zijn inmiddels fan!

Smakelijk!

PrepTalk
Wouter en Mepi

Leve de zon. In een eerdere post hadden we het daar al eens over en we kunnen het niet genoeg benadrukken. Nu verre overheden al een hele tijd geleden besloten hebben om het weer zodanig te beïnvloeden dat we meer wolken dan zon te zien krijgen (en hun dat ook goed lukt tegenwoordig), is het des te belangrijker te profiteren van de weinige winteruren dat we een zon zien.

Hoe?
Enkele tips: koffiepauze en lunch buiten houden, dan is er geen filterend glas tussen jou en de weldadige zonnestralen. Kan je tegen wat koude? Laat je jas even binnen en stroop je mouwen op. Sluit je ogen en kijk recht in de zon. Mooi moment ook om leuke herinneringen of plannen je gedachten te laten passeren. Eender wat, als het je maar een goed gevoel geeft.

Heliotherapie. ooit van gehoord? Een 100-tal jaren geleden een zeer populaire en goed werkende therapie, doch verguist door de grote farmaceutische industrie want zonder pillen of zalfjes. Ze bestaat nog, maar geeft geen omzet voor Big Pharma dus wordt bijna niet door artsen voorgeschreven, want die worden daar op aangesproken (lees: minder bonussen).

Heliotherapie houdt in dat je je lichaam blootstelt aan het volledige spectrum (!) zonlicht. Dus niet een zonnebank (= niet gezond). Je huid en je ogen blootstellen aan de zon maken dat je lichaam een hele hoop essentiële stofjes gaat maken, je immuunsysteem gaat boosten, je genezingsprocessen gaat versnellen, etc. En één van de meest belangrijke stofjes die je lichaam dan aanmaakt is Vitamine D. Helpt stevig bij die typische vermoeidheid in dit seizoen. En gooi die zonnebril weg want die doet het positief effect van de zon teniet. Voor wat ons betreft gebruik je een zonnebril enkel in de auto bij tegenlicht van de zon of 's nachts. Dan primeert immers de veiligheid.

Je ziet soms reclames voor skigebieden met schaars geklede dames die op een stretcher in de sneeuw liggen zonnen. Goed idee! Zonnen is in dit seizoen zowat het beste dat je voor lijf en leden kan doen. En je hoeft daarvoor niet naar skigebieden te gaan (duur en zo...), want dit kan je thuis ook. Makkelijker uiteraard als je een tuin hebt, maar op een terras kan je al veel. En neen, dat hoeft niet uren aan een stuk, je gevoel en gezond verstand erbij houden primeert. Al was het maar een keer per dag vijf minuutjes. Maakt een groot verschil qua gezondheid en welzijn.

Als je van sauna en wellness houdt, kies dan een zonnige dag uit en ga naar een groot wellness complex, waar je in je adams- of evakostuum een geweldige booster van vitamines kan liggen opdoen. Yep. Buiten. Als je dan net uit zo een opgietsessie komt en je dampt van de hitte, is zo even lekker (uit de wind) in de zon liggen een weldaad voor lichaam en geest. Is natuurlijk niet meer gratis, weten we, maar is toch het waard om te vermelden.

De voordelen van direct zonlicht zijn overvloedig en niet in een korte blogpost als deze te vatten, we kunnen het hier enkel zeer sterk aanbevelen. Als je daar mee wil over weten, zoek dan naar Heliotherapie, maar vermijdt bronnen die door Big Pharma gecontroleerd worden zoals Wikipedia of Facebook. Een goeie bron hiervoor is Dr. Dahhai op X. Hieronder geven we een aantal voor- en na foto's van patiënten met aandoeningen in het gezicht uit de wetenschappelijke studies met betrekking tot heliotherapie. In de studies wordt benadrukt dat het gaat over het "Full Spectrum" licht van de zon, dus NIET de zogenaamde commerciële vervangers zoals zonnebanken.

Kort samengevat en ja, we vallen bewust in herhaling: De zon is een van de grootste GRATIS weldaden voor jou en je lichaam. Op veel vlakken. Profiteer er zoveel mogelijk van, zeker in dit seizoen, het zal je deugd doen.

Van harte!

PrepTalk
Wouter en Mepi

In de blog over gratis wasmiddelen prezen we de wilde kastanje de hemel in. Een gratis wasmiddel. Yes. En wat blijkt? Ook de bio en farma industrie heeft de wilde kastanje al een hele tijd ontdekt (voorbeeld). Want er zitten wel meer interessante stofjes in die kastanje dan je op het eerste zicht zou vermoeden.

Waarom dan een blog hierover op PrepTalk? Omdat je zélf eenvoudig van wilde kastanje een zalf kan maken. Zónder daar een half fortuin te moeten voor uitgeven. Sterker nog: gratis.

Kastanjes en zalf? Hoe dan?
In kastanjes zitten stofjes die volgens verschillende bronnen goed zijn voor je bloedvaten. Volgens de niet geheel neutrale Wikipedia bevat de wilde (paarde)kastanje ondermeer aescinen, die een ondersteunende werking zouden hebben bij spataders. En dit keer geven we hen gelijk.
We schrijven "zouden hebben", want het is door Europa verboden te schrijven dat het wel degelijk zou werken, omdat er geen klassiek onderzoek naar gedaan werd door Big Pharma. Logisch. Met kastanjes valt geen poen te verdienen want daar kan je geen patent op nemen, dus zijn er geen onderzoeken naar.

Als je nieuwsgierig bent naar het effect, kan je vanuit entertainment standpunt natuurlijk even als leuk experiment het volgende proberen:

• ontdoe enkele kastanjes van hun schil en velletje
  
• dompel ze onder in water
  
• kook het geheel tot de kastanjes allemaal zacht zijn
  
• doe de zacht gekookte kastanjes in een blender tot je een vaste zachte zalf-achtige massa bekomt
  
• afkoelen
  
• klaar
  

Doe het zalfje in een afsluitbaar glazen potje en bewaar in de koelkast. Wil je weten hoe dat zalfje aanvoelt  (met name de plekken op je benen waar sommige aders prominent zich willen laten zien), smeer het dan drie keer per dag op. Inwrijven en laten intrekken. het droogt snel op.

Gebruik het als complementair aan (en ondersteunend van) wat je in de apotheken en biowinkels kan krijgen.

Een mooie toevoeging aan je eigen huisapotheek...

warme groet,

PrepTalk
Wouter en Mepi

Je leest het goed. Soms kan afval heel erg nuttig en zelfs lekker zijn. Denk maar aan die heerlijke overschotjes van feest tafels die je de dag erna met smaak opmaakt. Maar er is meer dan dat.

Zuurdesem
Moedertje natuur heeft veel méér in petto dan wat de supermarkten en voedingsgiganten je proberen wijs te maken. Dit keer gaat het over lekkere dingen en nog stijlvol origineel ook. Plus, heel eenvoudig klaar te maken, onwaarschijnlijk woke vegan en dan nog gratis ook. Heh? Ja, we zijn weer op dreef hier bij PrepTalk.

Hoe denk je dat lang geleden mensen brood maakten, zonder al die hulpstoffen die er vandaag door de bakkerijen aan toegevoegd worden? Zuurdesem. Watte? Zuurdesem. Een borrelend en bruisend mengsel van water, meel en de bacteriën die in de lucht hangen.

En wat heeft dat met afval en crackers te maken? Goeie vraag. Volg even de redenering: van zuurdesem heb je altijd wat "overschot" ("afval") als je brood bakt. Je gebruikt immers nooit de volledige hoeveelheid gemaakte zuurdesem en in veel handboeken om zuurdesem brood te bakken beschouwd men de overschot als "verloren". Maar als je nu eens géén brood bakt en enkel die eenvoudige "overschot" maakt, steekt het niet zo nauw met de juiste verhoudingen en de kwaliteit ervan, maar is die perfect geschikt om heerlijke vegan zuurdesem crackers mee te maken. Zónder dat je er iets extra moeilijks of speciaals voor hoeft te doen.

Hoe dan?
Wees verbaasd:
(1) je mengt de juiste verhouding water en meel.
(2) je laat dat een tijdje staan
(3) je giet het uit op een bakplaat en bakt het mengsel af
(4) klaar.

Eenvoud siert
Ja. Zo eenvoudig is het. Kwestie van ongeveer de juiste verhoudingen te gebruiken, af en toe wat te roeren, een mooie dunne laag te maken op je bakplaat en misschien wat te decoreren met sesamzaad of wat kruiden. En kijk naar de basis: enkel water en meel zijn de noodzakelijke bestanddelen. Daar kan zelfs een hyper-woke persoon blij van worden... Zeg nu zelf: ideetje voor de feestdagen?

Zoals bij de meeste van dit soort budgetvriendelijke recepten is de basis heel eenvoudig. Het biedt je de mogelijkheid zelf verder te gaan experimenteren, zaken toe te voegen, smaakjes proberen, je fantasie is de enige beperking. Wij ervaren zelf dat de pot met zelfgemaakte zuurdesem crackers sneller leeg gaat dan de doos met gekochte koekjes... en o ja, wil je het eerst zelf eens proberen onder ervaren begeleiding, kan je daar een korte workshop voor volgen.

En over hoe je zelf eenvoudig brood kan bakken met enkel water en meel (ja, zónder iets anders...) zullen we het een andere keer hebben.

Geniet alvast van je afval-crackers!

Van harte
PrepTalk
Wouter en Mepi

Vrijheid & Humor
Humor is een mooi voorbeeld van communicatie waarin vrijheid van meningsuiting een cruciale rol speelt. Iemand die humor creëert, ventileert een mening via die grappen, sketches, satire, memes, films, noem maar op. En meningen mogen er zijn. Wij vinden dat élke mening er mag zijn, wat die ook is. Een mening zegt namelijk alléén maar iets over de persoon die die mening heeft. Met het hebben van een mening en het uiten ervan beoefen je een basisrecht, een mensenrecht. Anders gezegd: ik zal jouw recht om mij te beledigen verdedigen. Doe maar. Echt. Want wat jij zegt, jouw mening, zegt alléén maar iets over jou. Niets over mij. Anders: Wat jij zegt zijn dus mijn zaken niet.

Echter, vandaag merken we dat de woke minderheid in onze maatschappij vindt dat je aan zelfcensuur moet doen in al wat je zegt, maar vooràl bij humor. Ze worden daarin gesteund door de mensen met lange tenen en die met korte lontjes.

Wat mensen met een volgroeid brein weten, is dat lachen (vooral met jezelf en je eigen "soort") nét een teken is van volwassenheid, van een gezonde geest, zin voor perspectief en relativeringsvermogen... en het is nog erg gezond ook. Laten we dus onszelf vooral niet te ernstig nemen en eens heerlijk lachen met onze eigenste ikjes.

Humor is helend. Humor is zelfzorg.
We wensen je toe dat je veel en hard met jezelf kan lachen. Durven kijken naar zowel je ernstige zelf als je clown en foutenmaker is een mooie en hoogst aanbevolen menselijke kwaliteit. Deze blog gaat toch over zelfzorg? Even onze eigen kleine kantjes in de verf zetten om er eens goed mee te lachen is heel gezond. Laten we vooral niet te ernstig zijn. Een heel mooi voorbeeld daarvan zijn twee van de meest populaire nummers van Katastroof: "Met de wijven nix as last" en "De man is minderwaardig". Lachen! Heerlijk satirische humor met een zwart randje, maar daarom nét het betere werk. Sterker nog, die gasten van Katastroof hebben goed begrepen wat woke doet met humor, dus hebben ze van hun topper op hun laatste CD ("Foert") een woke versie gemaakt: "Met de vrouwkes niets dan lol". - LOL dus. Dankjewel, Katastroof.

Wat humor betreft, zijn we erg blij dat nogal wat van de "groten der aarde" op vlak van comedy daar een heel erg duidelijk standpunt in hebben. Samengevat kan je zeggen: Het huidige woke gedoe, het huidige lange-tenen klimaat is een existentiële bedreiging voor de humor. En laat nu net humor zijn die de mate van volwassenheid van een volk, bevolkingsgroep of ideologische gemeenschap aangeeft. Het verval van een maatschappij kan gemeten worden aan de mate waarin die de humor regels oplegt en beperkt. Dus bij deze het risico om het compliment "saaie blog" te krijgen enkele citaten van deze helden:

John Cleese: "In humor krijg je te maken met de letterlijk-denkenden. De letterlijk denkenden begrijpen geen metafoor, ironie of komische overdrijving."
William Connolly: "Veel mensen zijn te snel beledigd. Religieuze mensen bijvoorbeeld. Ze beledigen al eeuwenlang anderen..."
Sasha Cohen: "Een bepaalde bevolkingsgroep apart houden en zeggen dat we daar geen grapjes over mogen maken is een vorm van vooroordeel en het is nogal neerbuigend."
Stephen Fry: "Het is tegenwoordig heel gewoon om mensen te horen zeggen: ik voel me daar nogal door beledigd. Alsof dat ze bepaalde rechten geeft. Het is eigenlijk niets meer dan ouderwets gezeur."
Ricky Gervais: "Er zal altijd wel iemand zijn die alles beledigend vindt. Omdat jij je beledigd voelt, wil dat nog niet zeggen dat je gelijk hebt."
Rowan Atkinson: "Naar mijn mening is het recht om te beledigen veel belangrijker dan het recht om niet beledigd te worden. het recht om belachelijk te maken is veel belangrijker voor de samenleving dan het recht om niet belachelijk gemaakt te worden, omdat het ene naar mijn mening staat voor openheid - en het andere voor onderdrukking."
En ja, echt, ik zet Alex Agnew in dit rijtje en vat zijn laatste show even heel kort samen: "Woke gedachtengoed doodt humor".  Zelden zo lang en hard gelachen. Rock'n Roll & humor in een blender...

Terug naar zelfzorg...
Het concept is oer-oud: lachen is gezond. Op alle vlak. Gun jezelf de humor in te zien van de situaties waarin je je bevindt, gun jezelf die lach, die glimlach, die schaterlach. Die tranen-met-tuiten-lach. En ja, soms is dat moeilijk. Maar nooit zo moeilijk dat er geen glimlach meer af kan. Merk op dat op begrafenissen (en met name op de koffietafel achteraf) dikwijls behoorlijk gelachen wordt. Al was het maar om de vele mooie herinneringen die daar opgehaald worden. Humor heelt.

We wensen jou toe veel humor aan je leven toe te kunnen voegen.

Van harte!
PrepTalk
Wouter en Mepi

Van jongs af (lees de jaren '60) was er in ons gezin contact met veel verschillende vormen van zorg. Geneeskundige zorg. De eerste herinnering daarover ging over een kinderarts. Latere herinneringen gingen over de huisarts. De eerste was niet mijn favoriet, die vertelde mijn mama dat ik op dieet moest. Ik was nog een kleuter.

De herinneringen aan de latere huisarts waren heel anders. Hij was tevens homeopaat en nam de tijd om te luisteren en hij schreef korreltjes en dosissen voor. Die beterschap brachten. En we wisten dat de wachtkamer steevast tjokvol zat en je er vele uren moest voor uittrekken. En ja, hij deed ook nog huisbezoeken. Als ik er nu aan terugdenk, concludeer ik dat die man bijna geen privéleven meer kon hebben.

Een groeiend gezichtsveld
Stap voor stap breidde de horizon zich uit. Een verhuis maakte dat er een andere huisarts bezocht werd. Die zich (toeval bestaat niet) eveneens bekwaamd had in de homeopathie, maar daarbovenop nog Chinese geneeskunde had gedaan, acupunctuur en nog wat andere zaken. Ineens was het woord "moxa" geen onbekende meer.

Twee gemeentes en een verhuis verder, werd de huisarts een antroposofisch arts, die uiteraard ook klassiek geschoold was en, ja hoor, er ook homeopathie had 'bijgedaan'. Van die vrouw leerde ik dat het zelfherstellende vermogen van het menselijke lichaam heel erg goed werkte en dat het niet de bedoeling is van de 'geneeskunde' om dat tegen te werken. Zo vond ze dat een klein kind dat koorts heeft niet tot bij een arts hoefde te komen, laat staan geneesmiddelen moest nemen, zolang de koorts niet boven de 40,5°C gestegen was. Uiteraard goed omkleed met wat de ouders dan voor dat kind konden doen (wikkels leggen, afkoelen, veel liefde geven, overleggen met de arts, etc..)

En elk van die artsen nam het "primum non nocere" principe heel ernstig. In't Vlaams: "ten eerste, doe geen kwaad" of "vooral niet schade toebrengen" Het is de kortste samenvatting van de Eed van Hippocrates die je kan vinden.

En toen kwamen de lockdowns
De tijd ging voort, die eigen kinderen gingen vervolgens hun weg en je houdt dus qua gezondheidszorg enkel nog rekening met jezelf en je partner. Mooi zo. Tot in de loop van 2020 bleek dat dat ineens veel moeilijker werd. Je moest bij sommige artsen en organisaties aan voorwaarden voldoen om zorg te krijgen. Vreemd. En zélf mochten we ineens geen zorg meer geven, ook al drongen onze klanten er op aan. Lockdowns. En, veel erger nog, discriminatie. Gezinnen met hoog oplopende ruzies, families die uiteen spatten, kinderen met bergen stress, het zit in ons geheugen gegrift. Ineens hoorden we via allerlei wegen dat het zelfgenezend vermogen van het menselijk lichaam niet te vertrouwen was en dat daar extra maatregelen voor moesten getroffen worden. En dat die aanbevelingen vooral niet mochten bevraagd of bekritiseerd worden. Nog véél vreemder.

En of wat je dan hoorde of las juist was of niet, feit is dat er gediscrimineerd werd op basis van persoonlijke medische keuzes. En dat voelde niet goed.

Samenzorg
Dat veranderde toen de organisatie Samenzorg op ons pad voorbijkwam. Wàt een verademing. Géén discriminatie, respect voor de keuzes van elk individu, erkenning van de mens als een geheel van zowel fysieke structuur als mentaal zijn, erkenning van het goed werken van het menselijke immuunsysteem en het zelfhelend vermogen... kortom een organisatie die sterk onze aandacht trok. Meer informatie opgevraagd, in gesprek gegaan en ineens waren we een "inloophuis".

Inloophuis
Samenzorg wil een verbindend platform zijn tussen aanbieders van zorg enerzijds en de zorgvragende mens anderzijds. Zonder discriminatie, zonder vooroordeel, maar wél met de insteek oog te hebben voor alle aspecten van de mens. Daar hebben we wel oren naar.
Daarom hebben we onze praktijk enkele uren per week als inloophuis opgezet.  Een inloophuis is een herkenbare, goed bereikbare en veilige plek waar je tijdens bepaalde dagen en uren vrijblijvend kan binnenwandelen voor een gesprek en een luisterend oor. Er wordt géén therapie gegeven, we luisteren.

Zelfzorg
Een deel van wat wij zelfzorg noemen (en deze blog gaat over zelfzorg) is dat wat je graag doet en wat je ook goed kan, inzet voor de maatschappij. Mensen helpen hun kracht (terug) te vinden en ze zien groeien, daar word je warm van. Samen met anderen groeien naar vreugde of samen intense momenten mogen beleven, ook al komen daar tranen bij, dragen bij aan je groei als mens. Iemand die op het depressieve af binnenkomt en die even daarna er in slaagt toch een glimlach te tonen en dankt voor de inzichten zijn de mooie momenten.

Bijdragen aan de maatschappij door zélf het voorbeeld te geven van respect, verdraagzaamheid, liefde en mededogen is meebouwen aan de nieuwe maatschappij. In gelijkheid, in kracht.

In dat perspectief is goed voor jezelf zorgen, ook bijdragen aan de anderen, aan de maatschappij.

Moge je zelfzorg steeds bovenaan je agenda hebben staan, waar je ook bent, wat je ook doet.

Succes!

PrepTalk
Wouter en Mepi