Terwijl de hagelbolletjes hier op het dakraam tikken alsof ze dringend binnen willen, loopt de ene reclamemail na de andere binnen. Allemaal met zwarte randjes. Deze periode van het jaar laat zich Black Week, Black Friday en nog van dat zwarts noemen. Zwart is ook een kleur, hoor je dan. Juist. Wat ons betreft: met mate.

Over reclames en promoties gesproken: Je kan je eigen promoties maken en die hoeven echt niet zwart te zijn. Een heerlijke gekleurde maaltijd, zomaar omdat het lekker is en plezant om maken, is ook een soort reclame. Reclame voor "laten we van het leven genieten". Wat extra aandacht geven aan elkaar door te luisteren zonder antwoord te willen geven of oplossingen aan te reiken, het voelt echt aan als een mooi cadeau. Een gratis glimlach geven zonder aanleiding ook. Het tovert kleur op het gezicht van die ander. Al gemerkt? Doen! Héérlijk. Ook zónder Black Friday...

Hoewel zwart en grijstinten ook mooi kunnen zijn, brengt kleur wel wat extra leven in de brouwerij. Dit seizoen biedt het mooiste pallet van geel over goud en oker tot bruin met zich, al opgemerkt? Andere jaargetijden kunnen daar niet aan tippen. Een kleurenpracht om van te genieten. Die mooie warme kleuren zijn een mooie inspiratiebron, ook al wil dit seizoen dat de bladeren van de bomen vallen. Ook al voelt dat soms wat triest aan voor sommigen. Ook al kondigt de natuur aan een seizoen lang in stilte te gaat. Ja, aan de oppervlakte gebeurt dan niet zoveel, maar ondergronds is de natuur dan hard aan het werk.

De ideale tijd ook voor de mens om dan even bij zichzelf te komen. Om even te evalueren of men de wereld in grijstinten ziet, of in een zwart-wit beeld, of in pastelkleuren of in felle fluo. Geen oordeel over hoe je de wereld ziet, het gaat erom dat je bij jezelf mag nagaan hoe dat je die ziet en waarom dat dat komt.

Wat je ziet, die kleuren en het beeld, jouw perceptie dus, zijn immers niet dé waarheid. Het is het gefilterde beeld dat gecreëerd wordt door de bril die je op hebt. Twee mensen zien immers wat anders als ze naar hetzelfde kijken. Hoe vreemd dat ook mag klinken. Jij hebt je ervaringen, je waardepatronen, je oude gewoontes, je oordelen. En die mag je best hebben. Weet dat wat je ziet, wat je hoort daardoor stevig gekleurd wordt. Je ziet de dingen niet zoals ze zijn, je ziet de dingen zoals jij bént. En dat "zijn" wordt mee bepaald door de bril die je opzet.

Dat wordt duidelijk geïllustreerd door de muziek. Ieder heeft een eigen smaak. En maar goed ook. En dat brengt soms wel eens mee dat mensen er voor kiezen een sterk oordeel uit te spreken over de muzieksmaak van een ander. En dàt oordeel komt door de bril die je opzet. De smaak van een ander is juist dat: van een ander. Zegt niets over jou. Dus waarom daar een oordeel over hebben? Bedenk dat elk oordeel in essentie een zelfverwijt is. Muziek is als kleur: het gehele pallet, alle variaties mogen er zijn, dat maakt nét de rijkdom ervan. Door welke bril wil jij dat bekijken?

Het goeie nieuws is dat je zelf kan kiezen wélke bril je opzet. Een zwart-kijker bril of een roze bril of een het-leven-is-moeilijk bril, of een hoera-ik-leef bril, jij kiest. En de soort bril gaat bepalen hoe jij je voelt bij wat er gebeurt.

Sta er eens bij stil:
- de bril die je opzet bepaalt hoe je je voelt
- hoe je je voelt is wat je uitstraalt
- wat je uitstraalt, trek je aan.
- Kortom: de bril die je opzet bepaalt je toekomst.

Té eenvoudig om waar te zijn? Nee hoor. Dat argument wordt als excuus gebruikt om geen andere bril te willen opzetten. Anders gezegd: durf je de verantwoordelijkheid te nemen om voluit te gaan voor je eigen geluk? Ja? Mooi zo. Kies maar een bril uit die alles vanuit een positief perspectief ziet. 

Tip: gun jezelf te beslissen dat wat je ook gebeurt, het een cadeau is. Dat perspectief is een heel interessante bril. Die gaat er immers voor zorgen dat je je beter (of minder slecht) gaat voelen bij wat er je gebeurt. En dat veroorzaakt natuurlijk dat er bétere dingen, situaties, mensen op je pad komen.

De bril-met-dolle-kleuren is een sterk hulpmiddel voor jou om je beter te voelen, om je een gelukkiger toekomst te creëren. Jij beslist. En neen, je hoeft er niet voor naar de oogarts of een brillenwinkel. Hoera!

We wensen je heel veel plezier bij het kiezen van je bril(len)...

Warme groet,

PrepTalk
Wouter en Mepi

November is stevig van start gegaan. Veranderingen op het lokale en wereld toneel vliegen ons om de oren. Velen roepen om aandacht, het lijkt wel om ter hardste. En je krijgt de indruk dat alle roepers uitgaan van het Grote Gelijk...
Tijd dus om de focus op andere dingen te zetten dan op de roepende media. Tijd dus om kranten, magazines, TV, radio te zetten waar ze thuishoren: "gazettepraat". Dat geweldige woord "gazettepraat" kwam al 50 jaar geleden uit de wijze mond van bompa zaliger. Hij wist toen al dat je niet zomaar moest voor waarheid aannemen wat men in de kranten schreef.
Wijze man. Dankbaar dat hij in ons leven mocht zijn.

Tijd

Van bompa leerden we ook dat tijd kostbaar is. Als kind begrepen we dat niet zo goed, we hoorden wel eens zeggen "tijd is geld", maar het duurde tot een stuk in de volwassenheid eer de mist daarrond opklaarde. Als iemand bij je komt werken, besteed die tijd aan die klus en die tijd betaal je, bovenop de stukken die vervangen worden. En daar bovenop betaal je de kennis die die persoon heeft, want die is ook door tijd tot stand gekomen.

Nu, tientallen jaren later en met de geaccumuleerde wijsheid van vele levenslessen en schoppen onder onze kont, is dat perspectief verder bijgesteld. Tijd is een cadeau. Tijd voor elkaar, tijd voor jezelf. In dat perspectief is tijd natuurlijk een kostbaar iets. Onbetaalbaar eigenlijk.

Als je voelt dat het met iemand wat minder gaat en je bewust de tijd maakt om naar die persoon te luisteren om te begrijpen wat er speelt, geef je die persoon een cadeau. Als je de fluisteringen van je lichaam ernstig neemt en je de tijd neemt om eens goed naar je lichaam te luisteren om het te begrijpen, geef je jezelf een groot cadeau. Je lichaam liegt immers niet. Het kàn niet liegen. Je verstand kan dat wel. Je verstand kan dingen bedenken om je te verstoppen, om de waarheid niet te willen, durven of kunnen zeggen en het kan daar zelfs uitstekend logische redenen voor bedenken. Je lichaam kan dat niet.

De tijd nemen om tijd aan jezelf te geven. De tijd nemen om naar je Zelf te luisteren. Naar je lichaam. naar de stilte in jezelf. Naar de ruis in je hoofd. Naar die twee stemmetjes in je hoofd die elkaar steeds weer tegen spreken en soms zelfs ruzie maken.

Tijd is een cadeau.

de periode van het jaar komt er weer aan waarin lijstjes worden uitgewisseld. Vijftig jaar geleden kwamen daar de nummertjes op te staan van de sets Lego (of Barbie) waarvan je hoopte dat de Sint of de familie die zouden geven tijdens een van die cadeautjes-uitwissel-feesten in de december maand.

Kijk daar nu eens anders naar. Jonge ouders met drukke kids vinden het een cadeau als je dat jong geweld eens een weekend in huis wil nemen. Pubers vinden het soms wel eens vet om exclusieve aandacht van een volwassene te krijgen die in staat is om empathisch te luisteren zonder oordeel terwijl ze samen een obscuur cafeetje uit de jeugd van de volwassene gaan verkennen. Volwassenen vinden het heerlijk om even buiten het normale ritme te komen en samen een rustpunt te creëren. En het gaat allemaal over tijd. Kwali-tijd.

Overweeg eens in deze jacht-op-het-juiste-cadeau om tijd te geven. Empatische aandacht. Focus op de ander. Het is ook een cadeau aan jezelf. Dus weer zelfzorg.

Van harte,

PrepTalk
Wouter en Mepi

Krijg nu wat... is klimop ook al een wasmiddel?

Yep. Zoek maar op. In de bladeren van klimop zit saponine. En dat is een stofje dat men ook wel "zeep" noemt. En omdat we hier bij PrepTalk nogal tuk zijn op zelfvoorziening, goed, eenvoudig en budgetvriendelijk, vonden we dat dat lieve plantje wel wat meer aandacht verdient dan de begroeiing te zijn van tuinafscheidingen, gevels en bomen.

Maar, Klimop is toch groen en dat geeft toch af, juist? Ja, dat klopt, doch slechts voor een stukje, dus even je aandacht erbij houden hoe je het gebruikt:

Stap één: ga op zoek naar een fijnmazig zakje, zo eentje waar je je groenten in kan doen bij de supermarkt. Hoe fijner de mazen, hoe beter. Dat wil zeggen dat een zakje in katoen ook goed is. Als het maar goed afsluit en als de mazen in de stof maar fijn genoeg zijn.

Stap twee: oogst klimop. Een handvol bladeren, vers geplukt en in stukjes gescheurd of geknipt. Die doe je in het zakje en je zorgt ervoor dat dat zakje goed gesloten is, dat de stukjes klimop er niet uit kunnen tijdens het wassen.

Stap drie: doe het zakje bij je was in de machine.

Klaar.

Na de was het zakje legen in je vuilbak en even goed uitspoelen om de resten klimop te verwijderen en het zakje is klaar voor hergebruik.

Ja, zo simpel is het. Eenvoud uit de natuur, goed voor je budget, leve de klimop!

En ja, toch even opletten: Als er stukjes (schilfers, splinters) klimop uit het zakje komen tijdens de was en je hebt een witte was, dan kunnen er kleine groene stipjes, vlekjes, op je was zijn. Dat wil je natuurlijk niet. Doe je het zakje bij de bonte was, zal je daar niets van merken. Als je echter een zakje met heel fijne mazen gebruikt dat heel goed afgesloten is, kan je het ook voor de witte was gebruiken. Het gaat erom dat de stukjes klimop zelf niet in aanraking komen met je wasgoed maar goed in het zakje blijven.

Wij hebben dat uitgebreid getest en zijn er tevreden van. En op de oude witte werk t-shirts die we voor het werken in de tuin gebruiken maakt het ons niet uit dat we zo een ruw zakje voor groenten van de Colruyt gebruiken dat niet perfect afsluit. De was komt proper uit de machine en dat is wat we willen.

Vind je het fijn om toch een geurtje aan je was toe te voegen, kan je aan de slag met de wasverzachters. Kijk daarvoor op deze blog van onze PrepTalk.

Nogmaals: we gaan voor zelfzorg, eenvoud, budgetvriendelijk, vrij van chemie en "hulpstoffen" en, vooral, van jezelf houden en dus goed voor jezelf zorgen.

Succes!

PrepTalk
Wouter en Mepi